Χαρακτηρισμένος παραδοσιακός οικισμός -σε υψόμετρο 1.060 μέτρων- με λιθόκτιστα σπίτια και γραφικά καλντερίμια. Tο Mονοδένδρι, 39 χιλιόμετρα βορειοδυτικά των Ιωαννίνων, αποτελεί ένα από τα πιο τουριστικά χωριά και από τα πρώτα που αναπτύχθηκαν.

Φωτογενές, με εύκολη πρόσβαση από τον κεντρικό δρόμο των Ασπραγγέλων, με πέτρινα ζαγορίτικα αρχοντικά και καλντερίμια με ομαλές κλίσεις, σε αντίθεση με τα περισσότερα Ζαγοροχώρια, που κάνουν την περιήγηση πιο εύκολη.

Όμορφα αρχοντικά, πολλές προτάσεις διαμονής και φαγητού και πολλά αξιοθέατα και θησαυροί της φύσης χαρακτηρίζουν το χωριό. Πρόκειται για το χωριό που συγκεντρώνει τους περισσότερους επισκέπτες σε όλο το Ζαγόρι και διαθέτει αξιόλογους ξενώνες και εστιατόρια

Εξαιρετικό είναι το λιθόστρωτο μονοπάτι που οδηγεί στη βυζαντινή Μονή της Αγίας Παρασκευής -15ου αιώνα- και συνεχίζεται και πέρα από αυτήν, μέσα στο φαράγγι.

Για κάθε φυσιολάτρη, περιπατητή και ορειβάτη, ιδανικό είναι το μονοπάτι μέχρι τις πηγές του Bοϊδομάτη –αν και θα χρειαστείτε περίπου 5 ώρες-, καθώς θα απολαύσετε ένα μοναδικής ομορφιάς περιβάλλον από ζωντανά στοιχεία σπάνιας πανίδας και χλωρίδας.

Eδώ θα συναντήσετε το μεταβυζαντινό εκκλησάκι του Aγίου Mηνά, την τρίκλιτη βασιλική του Aγίου Aθανασίου, πετρόκτιστα αρχοντικά, το ναό του Αγίου Μηνά του 1620, το ναό του Αγίου Γεωργίου του 18ου αιώνα.

Το Μονοδένδρι πήρε το όνομά του από το μεγάλο έλατο που υπήρχε στο χωριό μέχρι το 1840. Το χωριό έχει πλάτη στο χάσμα του φαραγγιού του Βίκου, αριστερά είναι οι πέτρινοι πύργοι της οξιάς, δεξιά ο λόφος και στο βάθος οι πλαγιές της Τύμφης και της Αστράκας.

Το Μονοδένδρι μέχρι το 1753 ήταν μία κοινότητα με τρεις μαχαλάδες (Βίτσα, Άνω Μαχαλάς, 'Αγιος Γεώργιος). Στην αρχή αποτελούσε μαζί με τη Βίτσα μια κοινότητα με το όνομα Βεζίτσα, όνομα που διατήρησε μέχρι τα τέλη του 17ου αιώνα. Η κοινότητα ήταν διαιρεμένη σε τρεις μαχαλάδες το Μονοδένδρι που ονομαζόταν Άγιος Γεώργιος, την Άνω Βίτσα που ονομαζόταν Άγιος Νικόλαος και την Κάτω Βίτσα που ονομαζόταν Κάτω Παναγία. Το 1820 η μια κοινότητα διαχωρίζεται σε δύο το Μονοδένδρι και τη Βίτσα.

Από το Μονοδένδρι κατάγονται οι εθνικοί ευεργέτες Μάνθος και Γεώργιος Ριζάρης οι οποίοι ίδρυσαν «Κοινή Σχολή των Ελληνικών Μαθημάτων» στο χωριό και εννιά χρόνια μετά, το 1944, γίνονται τα εγκαίνια της Ριζάριου Εκκλησιαστικής Σχολής στην Αθήνα.

Σήμερα -στην  είσοδο του φαραγγιού του Βίκου- λειτουργεί η Ριζάριος Χειροτεχνική Σχολή, το Εκθεσιακό Κέντρο της Ριζαρίου σχολής όπου φιλοξενούνται εκθέσεις Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών, καθώς επίσης και το υπαίθριο θέατρο στο οποίο γίνονται παραστάσεις και συναυλίες κάθε καλοκαίρι.

Το χωριό γνώρισε μεγάλη ακμή το 17ο και 18ο αιώνα, όπου οι ευεργέτες το γέμισαν με αρχοντικά, εκκλησίες και σχολεία. Από το Μονοδένδρι κατάγονται οι ευεργέτες Αφοί Ριζάρη.