Εντυπωσιακά λιθόκτιστα σπίτια και μια μικρή όμορφη πλατεία δίπλα στο φαράγγι του Βίκου, κοσμούν το πανέμορφο χωριουδάκι. Το Κουκούλι βρίσκεται κοντά στο νότιο άκρο του φαραγγιού του Βίκου, στον Εθνικό Δρυμό Βίκου-Αώου και πήρε το όνομα του από τις πολύ μεγάλες πέτρες -από το λατινικό Cuculla = καλύπτρα- που υπάρχουν στην περιοχή, ή κατά άλλη εκδοχή από την σηροτροφία που ίσως ασχολήθηκαν παλιά οι κάτοικοί του.

Τα παλαιά αρχοντικά Κόκκορη και Πλακίδα, οι παραδοσιακές βρύσες του Μπασιά και Μάνθου, το παλιό σχολείο με τις πέντε βρύσες, ο παραδοσιακός ξενώνας (φιλοξενούσε τους Οθωμανούς αξιωματούχους), ο ναός κοιμήσεως της Θεοτόκου του 1788 και το λαογραφικό μουσείο Λαζαρίδη αποτελούν τα χαρακρτηριστικά του χωριού Κουκούλι.

Την τελευταία δεκαετία σημειώνεται έντονη τουριστική ανάπτυξη, ιδιαίτερα τους χειμερινούς μήνες.

Θα δείτε το μουσείο Λαζαρίδη που στεγάζεται στο σπίτι του δημιουργού του Κώστα Λαζαρίδη, συγκεντρώνοντας όλη τη σπάνια χλωρίδα του Βίκου. Πρόκειται για συλλογή από σπάνια φυτά που ευδοκιμούν στα βράχια και φαράγγια του Βίκου. Τα φυτά αυτά συγκέντρωσαν το μεγάλο ενδιαφέρον πολλών ξένων πανεπιστημίων και βοτανολόγων.

Ακολουθώντας τη διαδρομή από τους Kήπους προς το Kουκούλι, θα συναντήσετε και το Kαλογερικό γεφύρι.

Συγκροτήθηκε σαν οικισμός τον 13ο ή 14ο αιώνα. Αναφερόταν στην Συνθήκη του Βοϊνίκου το 1430 που σύναψε το κοινό των (14 τότε) χωριών του Ζαγορίου με την Οθωμανική Αυτοκρατορία και όριζε το ειδικό καθεστώς αυτονομίας της περιοχής. Τον 18ο και 19ο αιώνα γνώρισε μεγάλη πνευματική και οικονομική ανάπτυξη, όπως και τα υπόλοιπα χωριά του Ζαγορίου. Πολλοί Κουκουλιώτες ασχολήθηκαν με το εμπόριο και ξενιτεύτηκαν.