Ένα προνομιούχο «μπαλκόνι». Το χωριό Δίκορφο ή Δικόρυφο οφείλει το όνομά του στην τοποθεσία του, καθώς είναι κτισμένο στα 1.000 μέτρα ανάμεσα σε δύο λόφους στην καταπράσινη βορειοανατολική πλευρά του βουνού Μιτσικέλι.

Το Δίκορφο είναι γνωστό ως οικισμός από το 1431, με την παλιά ονομασία του να είναι Τζιοντίλα. Την ιστορία του μαρτυρούν τα μεγάλα πέτρινα αρχοντικά που είναι σκεπασμένα με μαύρη πλάκα και διακοσμημένα με τοιχογραφίες των περίφημων Χιονιαδιτών ζωγράφων, η βιβλιοθήκη, τα λιθόστρωτα καλντερίμια, οι ξερολιθιές και οι αυλόπορτες που ενώνουν τα σπίτια.

Στο χωριό θα δείτε τις παραδοσιακές κατοικίες και τα αρχοντικά που έχουν χτιστεί με πέτρα και μαύρη πλάκα, ενώ έχουν διακοσμηθεί με τα έργα των Χιοναδιτών ζωγράφων.

Στο κέντρο του χωριού, βρίσκεται η εκκλησία του Αγίου Μηνά του Αιγυπτίου, τρίκλιτη βασιλική, που ιδρύθηκε το 1778, με καμπαναριό που ανακατασκευάστηκε το 1896 από κάτοικο του χωριού, έμπορο στη Ρουμανία.

Θα γνωρίσετε το ξωκλήσι του Αγίου Ιωάννη, μονόκλιτη βασιλική, που χτίστηκε το 1898 και βρίσκεται σε λόφο πάνω από το χωριό. Η εκκλησία ξανακτίστηκε με υλικά από ερείπια βυζαντινού φρουρίου.

Στην πλαγιά του Μιτσικελιού, νότια του χωριού βρίσκεται το μοναστήρι της Στούπαινας, όπου μεταφέρθηκε το 1708 στη θέση παλαιότερου σλάβικου μοναστηριού, που χτίστηκε το 950, κατά το Φώτη Κόντογλου, και διαλύθηκε το 1583 από την πανώλη. Καταστράφηκε το 1841 από τους Ιταλούς, αλλά ξαναχτίστηκε το 1963.

Ακολουθήστε έξω από το χωριό το δρόμο που πηγαίνει για τη Μανασσή, πάνω στον οποίο υπάρχει η περιοχή της «Γκούβας». Είναι αξιοπρόσεκτο και χαρακτηριστικό μορφολογικό φαινόμενο. Υπάρχει μια μικρή χαράδρα, όπου σχηματίζεται και τετρασύλλαβη ηχώ. Δίπλα από τη χαράδρα αυτή υπάρχει ένας απότομος και δύσβατος βράχος, ύψους περίπου 90 ποδών. Στη μέση του υπάρχει μια τρύπα, κατοικία αγριοπερίστερων και η παράδοση λέει ότι εκεί μέσα οι κάτοικοι του χωριού αλλά και των γύρω χωριών, έκρυβαν τα πολύτιμα υπάρχοντά τους κατά τις επιδρομές ληστών και αρβανιτών.

Κοντά στο χωριό υπάρχουν τα γεφύρια του καπετάν-Αρκούδα, του Στάθη (1906) και της Σιάμαινας. Επίσης, στο χωριό γίνεται τριήμερο πανηγύρι στις 29 Αυγούστου.