Δύο από τα οµορφότερα και πιο χαρακτηριστικά Ζαγοροχώρια, που τα τελευταία χρόνια ανέρχονται διαρκώς στις προτιµήσεις των επισκεπτών. Tα Άνω και Kάτω Πεδινά διατηρούν την πλούσια πολιτιστική παράδοση και αµφότερα έχουν ανακηρυχθεί παραδοσιακοί οικισµοί, με σεβασμό στη ζαγορίτικη αισθητική.

Επιπλέον ένα ακόμη  ατού τους είναι η στρατηγική τους θέση, καθώς βρίσκονται πολύ κοντά στην Εθνικό Οδό Ιωαννίνων-Κοζάνης και ανάµεσα στα κεντρικά Ζαγόρια (Ασπράγγελοι, Μονοδένδρι, Κήποι, Βίτσα κ.λπ.) και τα βορειότερα χωριά της ορεινής «συµπολιτείας» (Αρίστη, Πάπιγκο). Από τα Γιάννενα θα βρεθείτε εδώ σε µόλις 40΄.

Τα Πάνω Πεδινά -ή αλλιώς Πάνω Σουδενά- αποτελούν ένα από τα παλιότερα χωριά του Ζαγορίου και βρίσκονται 35 χιλιόμετρα από τα Iωάννινα , στο κέντρο της περιοχής των Ζαγοροχωρίων και σε υψόμετρο 900 μέτρων.

Είναι ένα από τα όμορφα παραδοσιακά χωριά του Ζαγορίου, με σημαντικά αξιοθέατα όπως η Λαμπριάδειος Σχολή, η Μονή Ευαγγελίστριας του 1793, η Μονή Αγίας Παρασκευής του 1750 και ο Ναός του Αγίου Δημητρίου 1793.

Το τοπωνύμιο «Σουδενά» προέρχεται από το σλαβικό Studend που σημαίνει ψυχρός ή από το λατινικό sudis (Ελληνικό: Σούδα).

Το χωριό, χτισμένο στα 960 μέτρα, είναι ήδη γνωστό από το 1361 και αναφέρεται στο χρυσόβουλο του Σέρβου ηγεμόνα Συμεών, με το οποίο αναγνωρίζει στον Ιωάννη Τσάφα Ουρσίνη την κατοχή εκτεταμένων περιοχών στην Ήπειρο. Ωστόσο, είναι άγνωστο πότε χτίστηκε αρχικά.

Από εδώ κατάγονται οι διδάσκαλοι του γένους Νεόφυτος Δούκας και Νεόφυτος Δόττος καθώς επίσης και ο ιατρός και συγγραφέας Ιωάννης Λαμπρίδης.

Τους χρόνους της ακμής 18ο και 19ο αιώνα κτίστηκαν αξιόλογα κτίρια και εθεωρείτο «Πνευματική εστία» , που ξεκίνησε από την μονή Ευαγγελιστρίας (1790).

Από την άλλη, το χωριό Κάτω Πεδινά –ή αλλιώς Κάτω Σουδενά-, γνωστός οικισμός από το 1361, είναι κι αυτό κτισμένο αμφιθεατρικά στις πλαγιές τριών λόφων. Στους πρόποδές του υπάρχει μεγάλο οροπέδιο με έξι πέτρινα πηγάδια. Τα μεγάλα και πέτρινα σπίτια του χωριού εκτείνονται μέχρι την κορυφή του λόφου Μπαφαράχη προς το Καλπάκι.

Στη θέση «Γκορτζιά» και «Λακκιά Σπανού» έχουν εντοπιστεί αρχαίοι τάφοι του 11ου και του 12ου αιώνα που φυλάσσονται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Iωαννίνων, ενώ σε κοντινή απόσταση βρίσκεται το Μοναστήρι των Ταξιαρχών (1591).

Σύμφωνα με την παράδοση, το χωριό, που είναι κτισμένο σε υψόμετρο 940 μέτρων, μεγάλωσε από τη συγκέντρωση σε αυτό των γύρω χωριών, του Καραπουλίου, και κυρίως του Σμολιάσου το οποίο διαλύθηκε γιατί εμφανίστηκαν «φλογεροί δαίμονες».

Βρίσκονται στις παρυφές αγροτικού δρόμου που ονομάζεται «βασιλικόδρομος» (δρόμος που συνέδεε την Ήπειρο με την Θεσσαλία). Επίσης, μπορείτε να επισκεφτείτε το Ναό του Αγίου Αθανασίου του 18ου αιώνα και το ναό των Ταξιαρχών του 1591.

Κατά τον 14ο αιώνα η περιοχή οχυρώθηκε για να προστατευθεί από τις επιδρομές των Τούρκων και των Αλβανών. Οι κάτοικοί του κατά τον 15ο αιώνα, μεταναστεύουν μαζί με κατοίκους των Άνω Σουδενών στα Καλάβρυτα Αχαίας, εξαιτίας επεισοδίων με κάποιο Τούρκο Αξιωματικό. Στις 29 Αυγούστου του 1944 οι Γερμανοί πυρπόλησαν το χωριό καίγοντας οκτώ σπίτια και υπήρξαν τρία θύματα.