Το Λέχοβο είναι μία ορεινή κωμόπολη, που βρίσκεται στους νοτιοανατολικούς πρόποδες του όρους Βέρνου (Βιτσίου) σε υψόμετρο 890 μέτρων, στο μεταίχμιο των νομών Φλώρινας, Καστοριάς και Κοζάνης. Από το Λέχοβο διέρχεται η επαρχιακή οδός Αμυνταίου - Καστοριάς. Απέχει 60 χλμ. από τη Φλώρινα, 40 χλμ. από την Καστοριά και 32 χλμ. από την Πτολεμαϊδα.

Γενικά

Το Λέχοβο μέχρι σήμερα παραμένει μαστοροχώρι, από τα λίγα που παραμένουν στο χώρο της Δυτικής Μακεδονίας. Ξακουστοί και περίφημοι ήταν οι Λεχοβίτες "πετράδες" σε όλα τα καμποχώρια της Θεσσαλίας, της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης. Σήμερα εργάζονται σε ακτίνα 100 χλμ. περιμετρικά του Λεχόβου.

Επίσης, στο Λέχοβο εδρεύει από το 1914 (δύο έτη μετά την απελευθέρωση) μέχρι σήμερα ένα από τα δέκα πρώτα στον ελλαδικό χώρο συνδικαλιστικά όργανα με την επωνυμία: Εθνικό Σωματείο Οικοδόμων και Λοιπών Επαγγελμάτων « ο 'Αγιος Παντελεήμων ».

Σήμερα, εκτός από την οικοδομή αρκετοί κάτοικοι ασχολούνται και με άλλα επαγγέλματα και ελάχιστοι με την κτηνοτροφία και τη μελισσοκομία. Οι γυναίκες του χωριού ασχολούνται με το εργόχειρο και καλλιεργούν στα κηπάρια κηπευτικά και ιδιαίτερα φασόλια ξακουστοί είναι οι "γίγαντες Λεχόβου".

Το Λέχοβο αποτελεί σήμερα μία ανεξάρτητη Κοινότητα του Νομού Φλώρινας από το έτος 1917 μέχρι σήμερα. Διοικητικά ανήκε στο βιλαέτι Μοναστηρίου, στο σαντζάκι Κορυτσάς και στον καζά Καστοριάς μέχρι το 1914. Από το 1914 έως το 1927 στο νομό Φλωρίνης και στην υποδιοίκηση Καστοριάς. Από το 1927 έως το 1941 στο νομό Φλωρίνης και στην επαρχία Καστοριάς. Το 1941-42 ανήκε στο νομό Καστοριάς. Από το 1942 μέχρι σήμερα ανήκει στο νομό Φλωρίνης. Μέχρι το 1980 σε αυτήν ανήκε και ο οικισμός του Χειμαδίου, ο οποίος εγκαταλείφθηκε από τους κατοίκους του στα επόμενα έτη.

Εκκλησιαστικά ανήκει στην Ιερά Μητρόπολη Καστοριάς και αστυνομικά - δικαστικά υπάγεται στις υπηρεσίες του νομού Καστοριάς.