Η Ασίνη είναι ένα μεγαλοχώρι, και απέχει οχτώ χιλιόμετρα από το Nαύπλιο. Το χωριό, έχει την δική του σύγχρονη ζωή και συγχρόνως την επικοινωνία του με την τουριστική μοίρα του γειτονικού Tολού και της παραλιακής Ασίνης. Είναι χτισμένο στον κάμπο με τα εσπεριδοειδή (μανταρίνια, πορτοκαλια). 'Εχει 1.279 κατοίκους. Σε απόσταση 500μ. στους πρόποδες του λόφου Προφήτη Ηλία υπάρχει ο γραφικός οικισμός Αγίας Παρασκευής με 200 περίπου κατοίκους και με υπέροχη θέα όλο τον κάμπο.

Κατά τη Μυκηναϊκή περίοδο η Ασίνη συνδεόταν με δρόμο με τις Mυκήνες και αποτελούσε επίνειό τους. Ο Όμηρος την αναφέρει στον «κατάλογο των νεών» (των πλοίων) ανάμεσα στις πόλεις που είχαν στείλει στρατό στην Τροία κατά τον Τρωικό πόλεμο.

Η πόλη κυριεύτηκε το 740 π.Χ. (ή το 700) από τους Αργείους, παρά την ηρωική αντίσταση των κατοίκων, οι οποίοι τελικά την εγκατέλειψαν. Οι Αργείοι την κατέστρεψαν ολοκληρωτικά, εκτός από το ναό του Πυθαέα Απόλλωνα. Οι κάτοικοι εγκαταστάθηκαν στη Mεσσηνία και εκεί έχτισαν νέα πόλη.

Κατά τους ελληνιστικούς χρόνους η πόλη Ασίνη της Αργολίδας ξαναχτίστηκε. Γύρω της κατασκευάστηκε τείχος. Το 1922 οι ανασκαφές της Σουηδικής Αρχαιολογικής Σχολής Αθηνών που έγιναν εκεί αποκάλυψαν λείψανα από οχυρώσεις της Β΄ χιλιετίας και τού Γ΄ αιώνα π.Χ. Λείψανα αρχαίων ανακαλύφτηκαν στην ακρόπολη, στο ψηλότερο μέρος της χερσονήσου. Επίσης, στις πλαγιές ενός υψώματος ΒΔ ανακαλύφτηκε μια νεκρόπολη της μυκηναϊκής και άλλη της γεωμετρικής περιόδου. Στους τάφους βρέθηκαν πολλά ενδιαφέροντα αντικείμενα. Ερείπια, όμως, υπάρχουν και από την ελληνιστική, καθώς και από τη ρωμαϊκή περίοδο. Την ερήμωση της πανάρχαιας αργολικής πολιτείας τη δίνει με έξοχο τρόπο ο ποιητής Γ. Σεφέρης στο ποίημά του «Ο βασιλιάς της Ασίνης».